KAMALAYANG MALAYA: Gaano nga ba kahalaga ang Kaluluwa sa buhay ko?….

Ala singko ng umaga gising na ako. Naghahanda para sa isa na naman pakikibaka sa opisina.

Nakagawian ko na ang pagbabasa ng bibliya at mag “DEVOTION” paggising ko palang ng umaga. Siguro mga tatlompu hanggang isang oras yun. Tapos ligo at bihis. Kain ng almusal tapos larga na papasok ng opisina.Sakay ng dyip papuntang LRT. Mga kinse minutong biyahe tapos bababa ng Buendia tapos sakay uli ng GUADALUPE ng dyip tapos baba ng Makati Avenue. Mag tratrabaho mula alas otso ng umaga hanggang alas singko ng hapon kung minalas malas ay magdadagdag ng oras para sa mga iba pang nakatenggang gawain(OT na nauuwi sa OT. T.Y). Minsan ayos naman ang trabaho kasi natatapos naman kaso kadalasan ay nakakapagod at nakakastress.

Dito umiikot ang mundo ko. Dito nakokonsumo ang mahigit walong oras ng buhay ko. Kung titignan ko parang nakakasawa na. Kung iisipin ko parang nakakapagod na.

Isa nga pala akong Kristiyano. At di ako mahihiyang sabihin iyon sa mundo. Marami na akong narinig na sermon ng Pastor namin na halos lahat ay nagturo sa akin at nagpabago sa akin.  Naalala ko ang isang sermon ng Pastor namin. Tumatak ang mga salitang ito sa puso ko. Gaano ba kahalaga ang kaluluwa sa buhay mo? Gaano mo ba pinapahalagahan ang taong nakakasalimuha mo?. Napaisip ako. Napakunot noo at biglang banggit ng salitang “Oo nga no”. Matapos kong marinig ang mga salitang yun nabago ang lahat.

Sabi nila ang kaluluwa daw ang pumupunta sa langit pag namatay ang tao. Bigla akong napatanong sa aking sarili. Sa langit nga ba o sa impyerno? Di lingid sa karamihan na maari tayong mapunta sa impyerno kahit mabait tayo. Nasanay kasi tayo sa isang kultura na pinaniniwalaan na lahat ay pupunta sa langit. Di po yun totoo. Oo makakarating tayo sa langit lahat kung alam natin ang susi kung paano tayo mapupunta doon. Kasi doon muna tayo dadaan at kung meron tayong susi pwede tayong pumasok sa langit tapos kung wala eh di alam mo na kung san ka pupunta. Simple lang naman ang susi at proseso doon, pag nasa pintuan ka na ng langit titignan ni San Pedro ang puso mo, tigtignan niya kung sino ba ang laman niyan. Pag ang laman niyan ay si HESUS. Pwede ka ng pumasok sa langit. Pag nangyari iyon parang umuwi ka na talaga sa bahay mo.

Gaano nga ba sa akin kahalaga ang mga taong nakakasalamuha ko at ang kaluluwa ng mga ito? Kasing halaga siya ng buhay at kaluluwa ko. Kasing halaga siya ng yaman sa mundo. Kasing halaga din siya ng mga bagay sa baul ng mga litrato at mga lumang bagay na pinakatatago ng magulang ko. At higit sa lahat ang kaluluwa mo at kaluluwa ko ay kasing halaga ng buhay ni HESUS na pinako sa KRUS NG KALBARYO. Totoo yun walang halong biro. Sobrang halaga ng buhay at kaluluwa ng mga taong nakikilala ko.

Kaya nga sa bawat lugar na pinupuntahan ko, sa bawat tao na nakakausap at nakakasalamuha ko ginagawa ko ang lahat para maging kaibigan ko sila at higit sa lahat na mapakilala ko ang DIYOS sa kanila. Ayaw ko kasing may naliligaw na kaluluwa at ayaw ko ding may napapahamak na kaluluwa dahil sa mali nilang ginagawa. Di ko sinasabing perpekto ako kasi ako mismo nasa proseso ng pagbabago. Gaya ng kaluluwa ng ibang tao na pinapahalagahan ko, may mga tao ding sobrang halaga ng kaluluwa ko sa kanila. At alam ko isa sila sa pwede kong ituring na kaibigan kasi hinding hindi nila ililigaw ang kaluluwa ko bagkos sila pa ang tumutulong upang maging buo ito at sa bandang huli pag oras ko nang lumisan sa mundong ito at humarap kay San Pedro, dala dala ko na ang susi sa pinto ng langit at handa ng pumasok sa pangakong lugar ng DIYOS ng buhay ko. At aalagaan ko ang kaluluwa ko at kaluluwa ng tao para talagang diretso doon ang lulugaran ko at ng mga taong makakasalamuha ko.

“Aanhin ko ang yaman sa mundo kung halang ang kaluluwa ko, mas pipiliin ko pang mamuhay ng simple pero buo ang kaluluwa at naayon sa DIYOS ang mga galaw ko”—————– cuteberl

Itong posteng ito ay upang sumali sa Kamalayang Malaya, isang patimpalak ni Ginoong J. kulisap. Napadaan lang ako sa blog niya noong tinitignan ko ang blog ni pareng otep. Tapos ayon gumawa na din ako ng poste para makisali.